مادرانگی های من

امروز سفره را پهن کرده بودیم و به شدت داشتیم برای شب یلدایمان انار دون میکردیم و غرق در موسیقی بودیم که دخترک نازک انداممان آمد و ما را بوسید و رفت... ما که کلا انسان احساساتی هستیم و به قول پدرم بزرگوارمان اشکمان دم مشکمان است اشک هایمان سربزیر شد و یک دل سیر گریه کردیم. گریه کردیم چون میدانستیم که خیلی بی لیاقت تر از آنیم که باری تعالی دخترک ماه پیشونی ای چون اتوسا به ما داده.... اشک ریختیم که چرا بعضی وقتها از اینهمه کار گله و شکایت میکنیم و احساس خستگی بر ما غالب میشود و فریادی بر سر این دخترک نخودیمان میزنیم... و زار زدیم چون ما خیلی این دخترک  گندمی را دوست میداریم..خیلی... پی نوشت: ما این روزها خیلی بیشتر از پیش خدارا ش...

همیشه از بچگی عاشق زمستون بودم...مهم نبود که چقدر هوا سرده...من همه سرماشو به جون میخریدم...وقتی برف می اومد یه حال غریبی داشتم...تا صبح از هیجان خوابم نمیبرد...هزار بار میرفتم پشت پنجره و آسمونو نگاه میکردم تا ببینم هنوز برف داره میاد یا قطع شده! هنوز هم عاشق زمستونم...هنوزم وقتی برف میاد خوابم نمیبره و تا صبح هزار بار میرم پشت پنجره ولی این روزها فقط برای خودم نیست که برف رو خیلی دوستدارم...بخاطر دخترک بندانگشتی هم هست. همش دعا میکنم که اینقدر برف بیاد تا با هم بریم و کلی بازی کنیم.برام مهم نیست که هوا خیلی سرده...حتی اگه سرما هم بخوریم بازم مهم نیست.فقط مهم همون لحظه هاییه که با هم هستیم و میخندیم و می لرزیم... خدایا شکرت به خاطر ای...

مدتی است که ما خیلی گرفتار شده ایم...سفری رفتیم به رشت و روح خسته و تکیده مان را جان تازه بخشیدیم...به اندازه یکسال جوان شدیم...بوی جنگل های باران زده..بوی علف و بوی گاو مارا زنده میکند. و این امانت خدا در دستان ما ... برای اولین بار بود که به خطه سرسبز شمال میرفت...غرق در طبیعت زیبا بود...با هم در جنگل هل قدم زدیم و نفس کشیدیم و در کنار دریا چشم به امواج دوختیم. اما بهترین قسمت سفرمان بودن عزیزترین هایمان در کنار ما بود.خانواده خوبم هم در این سفر کنار ما بودند و دخترم از بودن خانواده مادریش حسابی لذت برد. مخصوصا پدربزرگش که دخترک نخودی ما عجیب او را دوستدارو و رابطه عمیقی با هم دارند. حال...ما هنوز در تهرانیم و این روزها بیشتر از ...